Ολυμπιακός–Άντερλεχτ 3–0

Στις 6 Νοεμβρίου 1974, καταγράφηκε μια ιστορική μέρα για τον Ολυμπιακό με θετική και αρνητική πλευρά. 'Εχοντας ήδη αποκλείσει την πανίσχυρη Σέλτικ στον πρώτο γύρο του Κυπέλλου Πρωταθλητριών του 1974–75, ο Ολυμπιακός έχει προκαλέσει αίσθηση στην Ευρώπη όχι μόνο για την πρόκριση επί ενός εκ των φαβορί για την κατάκτηση του τροπαίου, αλλά και για το σπουδαίο ποδόσφαιρο το οποίο απέδιδε η ομάδα εντός των αγωνιστικών χώρων, σε τέτοιο βαθμό που στην Ελλάδα δεν ήταν λίγοι εκείνοι που πίστευαν ότι η ομάδα του Πειραιά θα μπορούσε να φτάσει ακόμα και στον τελικό.

Στον δεύτερο γύρο ο Ολυμπιακός καλείται να αντιμετωπίσει άλλο ένα μεγαθήριο της εποχής, την ιστορική πρωταθλήτρια Βελγίου, Άντερλεχτ. Συγκεκριμένα η ομάδα των Βρυξελλών είχε ήδη πλούσια ιστορία στην ευρωπαϊκή της πορεία μέχρι τότε, έχοντας φτάσει μία φορά στον τελικό του Κυπέλλου Εκθέσεων και δύο φορές στα προημιτελικά του Κυπέλλου Πρωταθλητριών. Όσον αφορά στην ομάδα που είχε ήδη δημιουργηθεί και αντιμετώπισε ο Ολυμπιακός, ήταν ένα σύνολο φτιαγμένο για να κατακτήσει την κορυφή όχι μόνο στο βελγικό πρωτάθλημα αλλά και στην Ευρώπη.

Αυτό δεν άργησε να γίνει, αφού η Άντερλεχτ έγραψε με χρυσά γράμματα εκείνη την εποχή το όνομά της ανάμεσα στα μεγαθήρια του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Αποκλείοντας τον Ολυμπιακό έφτασε για τρίτη φορά στην ιστορία της στα προημιτελικά της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης στην Ευρώπη, όπου αποκλείστηκε από την πανίσχυρη Λιντς η οποία αναδείχτηκε δευτεραθλήτρια Ευρώπης. Αυτή όμως ήταν μόνο η αρχή, αφού η τρομερή εκείνη ομάδα της Άντερλεχτ στις επόμενες τρεις διαδοχικές χρονιές έφτασε ισάριθμες φορές στον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων και το κατέκτησε τις δύο από αυτές.

Στον πρώτο αγώνα η βελγική ομάδα με μια εμφάνιση αντάξια του ονόματός της καταφέρνει να κατατροπώσει τον Ολυμπιακό στις Βρυξέλλες με το εμφατικό 5–1, μετατρέποντας τον επαναληπτικό της σε τυπική διαδικασία δίχως ενδιαφέρον, όπως λογικά πίστευαν όλοι. Όμως τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν ακριβώς έτσι. Ο επαναληπτικός διεξάγεται στο γήπεδο της Παναχαϊκής στην Πάτρα, αφού ο Ολυμπιακός ήταν τιμωρημένος, με την παρουσία 10.000 οπαδών του. Εκεί συντελείται ένα έγκλημα από τον διαιτητή του αγώνα Παλοτάι από την Ουγγαρία, στην μεγαλύτερη σφαγή που έχει βιώσει ποτέ ελληνική ομάδα σε ευρωπαϊκό αγώνα. Ο Ολυμπιακός θα θριαμβεύσει με 3–0 και θα φτάσει κοντά σε μία από τις μεγαλύτερες ανατροπές στην ιστορία των ευρωπαϊκών κυπέλλων απέναντι σε έναν αντίπαλο τέτοιου μεγέθους, ένα σκορ που θα έπρεπε να είναι μεγαλύτερο αν δεν έβαζε το χέρι του ο εν λόγω διαιτητής που έμεινε στην ιστορία.

Μόλις στο 5' ο Γαλάκος πετυχαίνει γκολ μετά από σέντρα του Σταυρόπουλου, όμως το γκολ θα ακυρωθεί ως οφσάιντ που φυσικά δεν υπήρξε ποτέ. Στο 11' ο Παλοτάι αρνείται να δώσει πεντακάθαρο πέναλτι στον Ολυμπιακό, όταν ο Τίσσεν αποκρούει με τα δύο χέρια την μπάλα μέσα στην περιοχή μετά από σέντρα του Σταυρόπουλου. Στο 18' ο Γαλάκος ανοίγει το σκορ το οποίο υπό φυσιολογικές συνθήκες θα ήταν ήδη 3–0, ενώ λίγο αργότερα ο Γαλάκος θα σκοράρει και πάλι, όμως και αυτή τη φορά το γκολ θα ακυρωθεί αφού το οφσάιντ που σφυρίχτηκε ήταν σωστό. Στο 23' και πάλι χέρι από Βέλγο ποδοσφαιριστή μέσα στην μεγάλη περιοχή, όμως ούτε αυτό το πέναλτι θα καταλογισθεί, ενώ στην εξέλιξη της φάσης το δοκάρι θα σώσει τους Βέλγους από το δεύτερο γκολ.

Ο Ολυμπιακός συνεχίζει τον επιθετικό μονόλογο απέναντι σε μια Άντερλεχτ η οποία έχει αιφνιδιαστεί πλήρως από την ορμητικότητα των τυπικά γηπεδούχων και στο 29' μετά από σέντρα του Σταυρόπουλου ακόμα ένα χέρι θα αποκρούσει την μπάλα μέσα στην βελγική περιοχή, αυτή τη φορά από τον Βαν Μπινστ, όμως ούτε αυτό το πέναλτι θα σφυριχτεί ποτέ. Η Άντερλεχτ πραγματοποιεί την πρώτη της επίθεση στο 40', ενώ λίγο πριν την λήξη του ημιχρόνου ο Σταυρόπουλος θα πετύχει άλλο ένα γκολ για τον Ολυμπιακό το οποίο θα ακυρωθεί και πάλι ως οφσάιντ, μόνο που ο Σταυρόπουλος είχε δεχθεί την μπάλα από λάθος πάσα αντιπάλου.

Στο 61', ο Λιόλιος βρίσκεται έξω από την μεγάλη περιοχή της Άντερλεχτ με τελευταίο εμπόδιο τον Βαν ντερ Νταλ ο οποίος τον ανατρέπει πριν βρεθεί μόνος απέναντι στον τερματοφύλακα, όμως ο Παλοτάι όχι μόνο δεν δείχνει κόκκινη κάρτα στον Βέλγο αμυντικό, αλλά δεν σφυρίζει ούτε το φάουλ. Στο 64' ακυρώνεται άλλο ένα γκολ του Ολυμπιακού με σκόρερ τον Δαβουρλή, όμως αυτή τη φορά η απόφαση είναι σωστή αφού βρισκόταν σε θέση οφσάιντ, ενώ στο 67' γίνεται το 2–0 και πάλι από τον Γαλάκο μετά από φάση διαρκείας μέσα στα καρέ της Άντερλεχτ.

Λίγο αργότερα ο Παλοτάι αποβάλλει τον Σταυρόπουλο με μια αυστηρή κόκκινη κάρτα σε μια αψιμαχία, ενώ στο 82' μετά από σέντρα του Βιέρα και κεφαλιά του Δαβουρλή η μπάλα φτάνει στον Γαλάκο ο οποίος σκοράρει για τρίτη φορά. Το σκορ πλέον είναι 3–0 και ο Ολυμπιακός χρειάζεται άλλο ένα γκολ για να πετύχει αυτό που έμοιαζε ακατόρθωτο. Αυτό το γκολ δεν θα έρθει ποτέ και η ατυχία σε συνδυασμό με μια σφαγιαστική διαιτησία άνευ προηγουμένου στο ευρωπαϊκό στερέωμα θα στερήσουν την πρόκριση στα προημιτελικά από τον Ολυμπιακό.

Ένα 3–0 απέναντι σε μια από τις κορυφαίες ομάδες της εποχής όπως η Άντερλεχτ, σε ουδέτερο γήπεδο, με το βαρύ σκορ του πρώτου αγώνα να μην αφήνει πολλές ελπίδες για την ανατροπή, με τον Παλοτάι να ακυρώνει 4 ερυθρόλευκα γκολ, να μην καταλογίζει 3 οφθαλμοφανή πέναλτι στους τυπικά γηπεδούχους, να μην αφήνει με 10 παίκτες τους Βέλγους όπως θα έπρεπε αλλά να το κάνει εις βάρος του Ολυμπιακού με μια αυστηρή κόκκινη κάρτα και με ένα δοκάρι σε σουτ του Λιόλιου, γίνεται κατανοητό ότι εάν σε μία από αυτές τις περιπτώσεις είχε επιτευχθεί το πολυπόθητο 4ο γκολ θα μιλούσαμε για μια από τις πιο "μάγκικες" προκρίσεις ελληνικής ομάδας στην Ευρώπη επί ενός μεγάλου αντιπάλου.

Αντ' αυτού όμως καταγράφηκε ένας άδικος αποκλεισμός ο οποίος γέμισε με οργή αλλά και υπερηφάνια τους οπαδούς του Ολυμπιακού, ενώ έκανε το όνομα του Παλοτάι να συζητείται ακόμα και δεκαετίες μετά. Ο Ούγγρος διαιτητής μάλιστα μετά το τέλος του αγώνα παρέμενε έντρομος στη μέση του γηπέδου αδυνατώντας να πάει στα αποδυτήρια, αφού το εξαγριωμένο πλήθος απειλούσε να τον λιντσάρει. Παίκτες και παράγοντες της Άντερλεχτ μίλησαν για την δυναμική του Ολυμπιακού, αλλά και για την εχθρική ατμόσφαιρα που συνάντησαν στο γήπεδο, το οποίο είχε δικαιολογημένα ξεσηκωθεί από την αρχή του αγώνα λόγω των απαράδεκτων αποφάσεων του διαιτητή. Μάλιστα και ο ίδιος ο πρόεδρος της Άντερλεχτ, Βάντερ Στοκ, συνεχάρη τον Ολυμπιακό και τον κατέταξε στις κορυφαίες ομάδες της Ευρώπης, ενώ ο Παλοτάι όπως έγινε γνωστό από εκτενή δημοσιεύματα της εποχής, ήταν όργανο της γνωστής-άγνωστης μαφίας των διαιτητών που καθόριζαν τα αποτελέσματα συγκρεκριμένων ευρωπαϊκών αγώνων και δεν ήταν η πρώτη φορά που δρούσε κατ' αυτό τον τρόπο.

Η πρόκριση του Ολυμπιακού επί της Κάλιαρι

Στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ 1972–73, ο Ολυμπιακός καλείται να αντιμετωπίσει στον πρώτο γύρο την πανίσχυρη εκείνη την εποχή Κάλιαρι. Συγκεκριμένα η Κάλιαρι ήταν η ανερχόμενη δύναμη της Ιταλίας, αφού είχε καταφέρει να μπει σφήνα ανάμεσα στις παραδοσιακές δυνάμεις της χώρας. Μάλιστα το 1970 είχε καταφέρει να στεφθεί πρωταθλήτρια Ιταλίας, το 1969 είχε τερματίσει δεύτερη στο ιταλικό πρωτάθλημα και είχε φτάσει στον τελικό του Κυπέλλου Ιταλίας, ενώ κατέλαβε την 4η θέση το 1972 που της έδωσε και την πρόκριση για το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ όπου αντιμετώπισε τον Ολυμπιακό.

Ο Ολυμπιακός θα πραγματοποιήσει ένα σπουδαίο κατόρθωμα, αφού θα καταφέρει να κερδίσει την Κάλιαρι και στους δύο αγώνες, παίρνοντας πανηγυρικά την πρόκριση για τον επόμενο γύρο της διοργάνωσης. Στον πρώτο αγώνα στο Φάληρο, μέσα στην καυτή του έδρα ο Ολυμπιακός θα νικήσει με 2–1, ενώ θα ολοκληρώσει τον θρίαμβο με τη νίκη μέσα στη Σαρδηνία με 1–0, πετυχαίνοντας την πρώτη νίκη ελληνικής ομάδας μέσα στην Ιταλία.

Η Κάλιαρι ήταν μία ομάδα η οποία είχε στις τάξεις της ποδοσφαιριστές διεθνούς φήμης, που θα ζήλευαν πολλά από τα παραδοσιακά ευρωπαϊκά μεγαθήρια. Σούπερ σταρ της ομάδας ήταν ο σέντερ φορ Λουίτζι Ρίβα, πρώτος σκόρερ όλων των εποχών της Εθνικής Ιταλίας την οποία είχε οδηγήσει στην κατάκτηση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος το 1968 και στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1970, στο οποίο αναδείχθηκε και πρώτος σκόρερ της Ιταλίας, ενώ αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ του ιταλικού πρωταθλήματος το 1969 και το 1970, συμβάλλοντας τα μέγιστα για την κατάκτηση της 2ης και της 1ης θέσης αντίστοιχα από την Κάλιαρι.

Άλλα μεγάλα αστέρια της Κάλιαρι ήταν επίσης ο Ενρίκο Αλμπερτόζι, ο Πιερλουίτζι Τσέρα, ο Κομουνάρντο Νικολάι, ο Άντζελο Ντομενγκίνι και ο Σέρτζιο Γκόρι, όλοι τους βασικά στελέχη της πανίσχυρης Εθνικής Ιταλίας την εποχή εκείνη. Για το λόγο αυτό η ομάδα εκείνη της Κάλιαρι έμεινε ως η πιο λαμπερή στην ιστορία του συλλόγου, αφού προκαλούσε τρόμο στο άκουσμα των ποδοσφαιριστών που την απάρτιζαν και που αποτελούσαν τα βαριά πυροβολικά του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος της χώρας. Οπότε τα ονόματα και μόνο τα οποία κλήθηκε να αντιμετωπίσει ο Ολυμπιακός, καταδεικνύουν το μέγεθος της επιτυχίας της ομάδας του Πειραιά να αποκλείσει την ιταλική ομάδα.

Κάλιαρι–Ολυμπιακός 0–1

Στις 27 Σεπτεμβρίου 1972, ο Ολυμπιακός αντιμετώπισε την Κάλιαρι στην ομώνυμη πόλη της Σαρδηνίας. Εκεί έμελλε να καταγράψει έναν από τους μεγαλύτερους θριάμβους στην ευρωπαϊκή του ιστορία, αφού απέδρασε με την ιστορική εκτός έδρας νίκη με 0–1 από την καυτή έδρα του Stadio Sant'Elia, που επισφράγισε την σπουδαία πρόκριση της ερυθρόλευκης ομάδας στον δεύτερο γύρο του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ, αποκλείοντας τους Ιταλούς και μάλιστα με δύο νίκες, αφού είχε προηγηθεί το 2–1 στον Πειραιά.

Το γκολ της νίκης ήρθε νωρίς για τον Ολυμπιακό, όταν ο Γιούτσος άνοιξε το σκορ μόλις στο 8', με τους γηπεδούχους να μην μπορούν να απαντήσουν και να ανατρέψουν την κατάσταση. Σημαντικό ρόλο έπαιξαν και οι περίπου 2.000 οπαδοί του Ολυμπιακού οι οποίοι βρέθηκαν στις κερκίδες του ιταλικού γηπέδου και εμψύχωσαν τους παίκτες της ομάδας. Μετά το τέλος του αγώνα, ο κόσμος του Ολυμπιακού ξεχύθηκε στους δρόμους σε ολόκληρη την Αθήνα, από το κέντρο μέχρι το λιμάνι του Πειραιά, για να γιορτάσει την πρώτη νίκη ελληνικής ομάδας στην Ιταλία και την τεράστια πρόκριση, η οποία αντιμετωπίστηκε από τον τύπο της εποχής ως άθλος.

Μερίδα του κόσμου του Ολυμπιακού στο Stadio Sant'Elia του Κάλιαρι
 

Την επόμενη ημέρα στην επιστροφή της αποστολής του Ολυμπιακού από το Κάλιαρι, τουλάχιστον 5.000 κόσμος είχε συγκεντρωθεί στο αεροδρόμιο του Ελληνικού για να υποδεχθεί τους ερυθρόλευκους ήρωες και να τους αποθεώσει για τον θρίαμβο που τους έκανε υπερήφανους. Όταν έφτασε η αποστολή επικράτησε πανδαιμόνιο, ενώ δημιουργήθηκε πομπή αυτοκινήτων από τα νότια προάστια που έφτανε μέχρι τον Πειραιά και το κέντρο της Αθήνας.

Θριαμβευτική υποδοχή από χιλιάδες κόσμο του Ολυμπιακού στο αεροδρόμιο της Αθήνας κατά την άφιξη της ομάδας.


Ακολουθούν αποσπάσματα από την εφημερίδα Αθλητική Ηχώ, ενδεικτικά για το πανηγυρικό κλίμα που επικρατούσε.































Ο προπονητής της Κάλιαρι, Ετμόντο Φάμπρι, δήλωσε ότι ο Ολυμπιακός είχε ομάδα για να κατακτήσει ακόμα και το κύπελλο.

Διαβάστε επίσης:
Η πρόκριση επί της Κάλιαρι 
Ολυμπιακός–Κάλιαρι 2–1

Ολυμπιακός–Κάλιαρι 2–1

Στις 14 Σεπτεμβρίου 1972, ο Ολυμπιακός υποδέχηκε την Κάλιαρι στο Στάδιο Καραϊσκάκη, για τον πρώτο γύρο του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ. Η ομάδα της Σαρδηνίας την εποχή εκείνη ήταν η ανερχόμενη δύναμη του ιταλικού ποδοσφαίρου και μια από τις ισχυρότερες ομάδες στην γειτονική χώρα. Φυσιολογικά λοιπόν τα προγνωστικά ήταν εις βάρος του Ολυμπιακού, αφού το επίπεδο των ιταλικών ομάδων ήταν κατά πολύ ανώτερο από αυτό των ελληνικών.

Το φαληρικό στάδιο έβραζε από τις εκδηλώσεις των 40.000 οπαδών του Ολυμπιακού που βοήθησαν καταλυτικά στο να φτάσουν οι ερυθρόλευκοι σε μία μεγάλη νίκη απέναντι στην Κάλιαρι με 2–1. Ο Γιούτσος άνοιξε το σκορ στο 2' με κεφαλιά, ενώ από φάουλ ο Υβ Τριαντάφυλλος διπλασίασε τα τέρματα για την ομάδα του Πειραιά στο 51'. Η Κάλιαρι όμως κατάφερε να μειώσει στο 66' με γκολ του Ντομεγκίνι που πάγωσε προς στιγμήν το γήπεδο και μετρίασε την χαρά των γηπεδούχων, αφού άφηνε πλέον εντελώς ανοιχτή την υπόθεση-πρόκριση.


Η κεφαλιά του Γιούτσου από την οποία προήθλε το 1–0.

Η επίτευξη του 1–0.

Η επίτευξη του 2–0.

Διαβάστε επίσης:
Η πρόκριση επί της Κάλιαρι
Κάλιαρι–Ολυμπιακός 0–1

Ολυμπιακός–Σέλτικ 2–0

Το match program του αγώνα.
Στις 2 Οκτωβρίου 1974, ολοκληρώνεται ο θρίαμβος του Ολυμπιακού στο πρώτο γύρο του Κυπέλλου Πρωταθλητριών 1974–75. Η ομάδα του Πειραιά κερδίζει την πανίσχυρη Σέλτικ με 2–0 στο Φάληρο και μετά το 1–1 της Γλασκώβης μία πρόκριση που ούτε ο πιο αισιόδοξος οπαδός του Ολυμπιακού δεν περίμενε και μάλιστα με τόσο εμφατικό τρόπο. Είναι γεγονός αδιάψευστο ότι σύσσωμος ο αθλητικός και πολιτικός τύπος της εποχής υποστήριζε πως επρόκειτο για τη μεγαλύτερη πρόκριση ελληνικής ομάδας στα ευρωπαϊκά κύπελλα.

Το πρωτοσέλιδο της Αθλητικής Ηχούς.
Στο κατάμεστο από 42.000 ερυθρόλευκους οπαδούς Στάδιο Καραϊσκάκη, ο Ολυμπιακός άνοιξε το σκορ μόλις στο 3' με κεφαλιά του Κρητικόπουλου, ενώ το 2–0 διαμόρφωσε ο Σταυρόπουλος στο 23' με εκτέλεση φάουλ.  Η Σέλτικ προσπάθησε να ανατρέψει το εις βάρος της σκορ στη συνέχεια ξεδιπλώνοντας τις επιθετικές της αρετές, αλλά η άμυνα του Ολυμπιακού ήταν αδιαπέραστη και οι ερυθρόλευκοι ήταν επικίνδυνοι στις αντεπιθέσεις. Μάλιστα στο 80' ο διαιτητής της αναμέτρησης δεν έδωσε εμφανές πέναλτι υπέρ του Ολυμπιακού σε ανατροπή του Κρητικόπουλου στη μικρή περιοχή, αλλά αυτό δεν στοίχισε καθώς το 2–0 ήταν αρκετό για να δώσει τη μεγαλειώδη πρόκριση στην ελληνική ομάδα.

Ο θρίαμβος του Ολυμπιακού έβγαλε στους δρόμους της Αθήνας χιλιάδες οπαδούς της ομάδας που πανηγύρισαν την ιστορική πρόκριση, ενώ γέμισε υπερηφάνια πολλούς Έλληνες φιλάθλους ανεξαρτήτως οπαδικής προτίμησης, όπως μαρτυρά ο τύπος της εποχής από τα συγχαρητήρια τηλεγραφήματα και τηλεφωνήματα που έφταναν από Έλληνες εντός και εκτός Ελλάδας. Ακόμα και ο πρόεδρος της ΑΕΚ, Λουκάς Μπάρλος, έδωσε με δήλωσή του ολόψυχα τα συγχαρητήριά του τόσο στους παίκτες όσο και στον πρόεδρο του Ολυμπιακού, Νίκο Γουλανδρή, για την τεράστια αυτή επιτυχία.

Ενδεικτικά για το ντελίριο ενθουσιασμού που προκάλεσε η πρόκριση αυτή είναι τα παρακάτω αποσπάσματα προέρχονται από την Αθλητική Ηχώ.



Μάλιστα οι εμφανίσεις του Ολυμπιακού στα δύο παιχνίδια, η θριαμβευτική πρόκριση, καθώς και το τεράστιο όνομα της Σέλτικ, προκάλεσαν έντονο θαυμασμό ανά την Ευρώπη για την ερυθρόλευκη ομάδα του Πειραιά, ενώ κάποιοι ακόμα και σήμερα πιστεύουν ότι εκείνη η ομάδα ήταν ικανή να διεκδικήσει ακόμα και το Κύπελλο Πρωταθλητριών. Κάτι που βέβαια δεν έγινε ποτέ, αφού στον επόμενο γύρο ο Ολυμπιακός σφαγιάστηκε από τον ανεκδιήγητο διαιτητή Παλοτάι απέναντι στην πανίσχυρη Άντερλεχτ, στην χειρότερη διαιτησία που έχει αντιμετωπίσει ελληνική ομάδα στην Ευρώπη, με αποτέλεσμα να αποκλειστεί αν και βρέθηκε κοντά σε άλλο ένα θαύμα.


Διαβάστε επίσης:
Η πρόκριση επί της Σέλτικ
Σέλτικ–Ολυμπιακός 1–1

Σέλτικ–Ολυμπιακός 1–1

Το match program του αγώνα.
Στις 18 Σεπτεμβρίου 1974, ο Ολυμπιακός καλείται στον πρώτο γύρο του Κυπέλλου Πρωταθλητριών 1974–75 να αντιμετωπίσει ένα από τα ευρωπαϊκά μεγαθήρια της εποχής, την Σέλτικ. Ο πρώτος αγώνας διεξάγεται στο καυτό Celtic Park της Γλασκώβης, όπου η πειραϊκή ομάδα πραγματοποιεί σπουδαία εμφάνιση και αποσπά ισοπαλία 1–1 από την πρωταθλήτρια Σκωτίας, χάνοντας τη νίκη στο τελευταίο δεκάλεπτο σε μία από τις ισχυρότερες και πιο φημισμένες έδρες της Ευρώπης.

Ο Ολυμπιακός κοίταξε στην κυριολεξία στα μάτια την πανίσχυρη Σέλτικ και έχασε αρκετές ευκαιρίες να πετύχει γκολ ήδη από τα πρώτα λεπτά του αγώνα. Οι ερυθρόλευκοι ευτύχησαν να προηγηθούν με 1–0 με γκολ του Βιέρα στο 36'. Ωστόσο, στο 79' ο Ολυμπιακός έμεινε με 10 παίκτες μετά από αυστηρή αποβολή του Βιέρα και μόλις ένα λεπτό μετά δέχτηκε την ισοφάριση με γκολ του Γουίλσον. Το τελικό 1–1 έδινε προβάδισμα στον Ολυμπιακό για τον επαναληπτικό του Πειραιά, ενώ αν και έχασε τη νίκη, η ισοπαλία ήταν αναμφισβήτητα μια μεγάλη επιτυχία μπροστά στο φανατισμένο κοινό των 45.000–50.000 οπαδών της γηπεδούχου, μεταξύ των οποίων βρίσκονταν και περίπου 1.500 οπαδοί των ερυθρολεύκων.

Η απόρθητη έδρα της Σέλτικ

Το πρωτοσέλιδο της Αθλητικής Ηχούς.
Για να καταλάβει κανείς το μέγεθος της επιτυχίας του Ολυμπιακού αρκεί να αναφερθεί πως η Σέλτικ, στην ήδη πλούσια ευρωπαϊκή της ιστορία μέχρι τότε, είχε μετατρέψει την έδρα της σε απόρθητο φρούριο και μάλιστα χωρίς καμία υπερβολή. Συγκεκριμένα, η Σέλτικ δεν είχε ηττηθεί ποτέ εντός έδρας σε ευρωπαϊκό της αγώνα, όπου σε 36 αναμετρήσεις είχε να επιδείξει 27 νίκες και μόλις 9 ισοπαλίες, με συντριπτικό απολογισμό τερμάτων υπέρ της 92–15. Όσο για τους εντός έδρας αγώνες της μόνο στο Κύπελλο Πρωταθλητριών, είχε 19 νίκες και 6 ισοπαλίες σε 25 αναμετρήσεις, με τέρματα 66–11. Δηλαδή και στις δύο περιπτώσεις σε κάθε 4 αγώνες στην έδρα της στατιστικά έφερνε 3 νίκες και μια ισοπαλία, ενώ πετύχαινε 6 γκολ για κάθε ένα που δεχόταν. Επιδόσεις πραγματικού μεγαθηρίου που προκαλούσε τρόμο στο γήπεδό του.

Ο Ολυμπιακός έφτασε κοντά στο να γίνει η πρώτη ομάδα στην Ευρώπη που θα άλωνε το απόρθητο Celtic Park, αλλά τελικά κατάφερε να αποσπάσει μια τεράστια ισοπαλία. Για τον λόγο αυτό 1.000 οπαδοί του Ολυμπιακού βρέθηκαν στο αεροδρόμιο και αποθέωσαν την ομάδα κατά την άφιξή της στην Αθήνα. Για την ιστορία, η Σέλτικ διατήρησε το αήττητο της έδρας της στην Ευρώπη μέχρι την περίοδο 1983–84, όταν ηττήθηκε από την κραταιά εκείνη την εποχή Νότιγχαμ Φόρεστ με 1–2 για το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Μέχρι τότε η σκωτσέζικη ομάδα σε 53 ευρωπαϊκούς εντός έδρας αγώνες της μετρούσε 39 νίκες και 14 ισοπαλίες. Η πρώτη ήττα της Σέλτικ στην έδρα της για την κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση ήρθε μόλις την περίοδο 2001–02 με 0–1 από τον Άγιαξ, μετά από 40 αγώνες στους οποίους είχε 29 νίκες και 11 ισοπαλίες.

Απόσπασμα από την Αθλητική Ηχώ.
Διαβάστε επίσης:
Η πρόκριση επί της Σέλτικ
Ολυμπιακός–Σέλτικ 2–0

Η πρόκριση επί της Σέλτικ

Η πρόκριση του Ολυμπιακού επί της Σέλτικ στον πρώτο γύρο του Κυπέλλου Πρωταθλητριών 1974–75 δεν ήταν απλά μία σπουδαία επιτυχία της ομάδας και του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ήταν η μεγαλύτερη πρόκριση που είχε πετύχει ποτέ ελληνική ομάδα στην Ευρώπη. Η Σέλτικ εκείνη την εποχή ήταν μία από τις μεγαλύτερες δυνάμεις του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, μία ομάδα φόβητρο που συγκαταλεγόταν ανάμεσα στα φαβορί σε οποιαδήποτε διοργάνωση συμμετείχε. Άλλωστε με το άκουσμα της αντιπάλου του Ολυμπιακού κατά την κλήρωση, άπαντες έσπευσαν να δηλώσουν τη μεγάλη ατυχία των ερυθρολεύκων να κληθούν να αντιμετωπίσουν έναν τόσο μεγάλο αντίπαλο μόλις στον πρώτο γύρο της διοργάνωσης.

Το μέγεθος της Σέλτικ εκείνη την εποχή φανερώνουν οι τεράστιες επιτυχίες της στα ευρωπαϊκά κύπελλα μέχρι τις αναμετρήσεις της με τον Ολυμπιακό το φθινόπωρο του 1974. Το 1967 είχε στεφθεί πρωταθλήτρια Ευρώπης, ενώ το 1970 είχε φτάσει μέχρι τον τελικό. Επίσης, είχε φτάσει 4 φορές στα ημιτελικά των ευρωπαϊκών διοργανώσεων, το 1964 και 1966 στο Κύπελλο Κυπελλούχων και το 1972 και 1974 στο Κύπελλο Πρωταθλητριών, ενώ άλλες δύο φορές έφτασε μέχρι τα προημιτελικά του Κύπελλο Πρωταθλητριών, το 1969 και το 1971.


Ειδικά στο Κύπελλο Πρωταθλητριών όπου συμμετείχε ανελλιπώς από την περίοδο 1966–67, η Σέλτικ σε 27 νοκ άουτ αναμετρήσεις είχε 20 προκρίσεις και μόλις 7 αποκλεισμούς, συμπεριλαμβανομένων της νίκης της επί της Ίντερ στον τελικό του 1967 και της ήττας της από την Φέγενορντ στον τελικό του 1970. Το ποσοστό επιτυχίας της έφτανε δηλαδή στο 74%.

Αν θέλουμε επίσης να δούμε ποιες ήταν οι ομάδες που είχαν καταφέρει  μέχρι τότε να σταματήσουν την πορεία της Σέλτικ στην Ευρώπη, αυτές ήταν οι ισπανικές Βαλένθια, Μπαρτσελόνα και Ατλέτικο Μαδρίτης, οι τότε πανίσχυρες ουγγρικές ΜΤΚ Βουδαπέστης και Ουίπεστ, η Λίβερπουλ, η ισχυρή Διναμό Κιέβου, οι ιταλικές Γιουβέντους και Ίντερ, καθώς και τα ολλανδικά μεγαθήρια της εποχής Φέγενορντ και Άγιαξ. Σε αυτές τις ομάδες προστέθηκε με χρυσά γράμματα και το όνομα του Ολυμπιακού.

Η ομάδα του Πειραιά θα καταφέρει να αποσπάσει ισοπαλία 1–1 στην απόρθητη έδρα της Σέλτικ και θα πάρει την πρόκριση με μία εμφατική νίκη με 2–0 στο Στάδιο Καραϊσκάκη. Μία πρόκριση η οποία αποτέλεσε θρίαμβο του Ολυμπιακού επί της φημισμένης και πανίσχυρης πρωταθλήτριας Σκωτίας, που προκάλεσε αίσθηση στον κόσμο του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.

1ος αγώνας: Σέλτικ–Ολυμπιακός 1–1
2ος αγώνας: Ολυμπιακός–Σέλτικ 2–0